Ο πατερας μου ειχε παλια ενα μικρο υφασματαδικο στη οδο Μητροπολεως. Οταν ημουν παιδι στο δημοτικο, μέσα δεκαετιας του 60, δουλευα και γω στην οικογενειακη επιχειρηση, στις διακοπες του σχολειου, ημουν το "παιδι στο ταμειο". Εκανα τους λογαριασμους των πελατων, επαιρνα λεφτα κι εδινα ρεστα, μου αρεσαν αυτα, ωραια περνουσα. Ο πατερας ξετυλιγε τα τόπια των υφασματων πανω στον μακρυ παγκο που ειχαμε, μετρουσε με το ξυλινο μετρο, τον «πηχυ», το υφασμα που διαλεξε η πελατισσα και