Christmas 1986

Christmas Eve 1986, alone in Bucharest, with polar temperatures and no heating at all, anywhere. In a main street there was this little man, trying to sell a few cheap toys, raffle some rubber ducklings. I passed by many times during the day, and every time he was standing there, in the entrance recess, to protect himself from the cold wind and the snow that was falling. Every time I counted the ducklings on the bench -he hadn’t sold a single one. I do not know what he expected, what he saw. Behind him, the shop window with a small tree and some fairy lights. Absolute silence all around, the few passersby crossing in the snow, anxious to find a few absolute basic items in the nick of time. It was so sad...

Παραμονή Χριστουγέννων του 1986, μόνος στο Βουκουρέστι, με πολικές θερμοκρασίες και θέρμανση πουθενά. Σ' ένα κεντρικό δρόμο στεκόταν αυτός ο ανθρωπάκος, προσπαθούσε να πουλήσει κάτι ψευτοπαιχνίδια, κάτι παπάκια σε λοταρία. Πέρασα από κει πολλές φορές στη διάρκεια της μέρας, στεκόταν πάντα εκεί, στην εσοχή της πόρτας για να προστατευτεί από τον παγωμένο αέρα και το χιόνι που έπεφτε. Μετρούσα τα παπάκια στον πάγκο του, δεν πούλησε ούτε ένα. Δεν ξέρω τι περίμενε, τι έβλεπε. Πίσω του, η βιτρίνα με ένα δεντράκι και λίγα λαμπιόνια. Oι λιγοστοί περαστικοί περπατούσαν στο παγωμένο χιόνι ψάχνοντας μάταια να βρουν τα στοιχειώδη τελευταία στιγμή. Δεν ακουγόταν τίποτα. Πόση θλίψη...